Bijdragen aan een schone toekomst
Wat hem daarbij telkens opvalt? Studenten zijn nieuwsgierig, scherp en kritisch. Ze willen niet meedraaien in de fossiele of lineaire economie. Ze willen bijdragen aan een toekomst die eerlijker, schoner en slimmer is. Maar ze missen vaak de context van waar het écht speelt: in fabrieken, in beleidskamers. Dáár zit het vuur, de weerstand, het compromis én de vernieuwing. Precies daarom is samenwerking tussen onderwijs en bedrijfsleven geen luxe. Het is een noodzaak.
Wat het onderwijs wint
Voor hogescholen en universiteiten biedt samenwerking directe toegang tot de realiteit. Het gaat om actuele vraagstukken, zoals hoe je elektronische componenten slim demonteert om kritieke grondstoffen terug te winnen. Of hoe je van gemengde plastics weer zuivere materialen maakt. Door deze concrete uitdagingen het onderwijs in te brengen wordt leren betekenisvoller. Het scherpt het onderwijs en houdt het curriculum in beweging. Een gastcollege van iemand uit het werkveld is dan geen onderbreking van het programma, maar een verdieping ervan.
Wat bedrijven winnen
Voor bedrijven is kennisdeling cruciaal. Technologie, wet- en regelgeving en maatschappelijke normen veranderen razendsnel. Wie alleen binnen zijn eigen muren blijft denken, raakt achterop. Studenten en onderzoekers brengen frisse blikken, kritische vragen, nieuwe methodes – en soms ook gezonde weerstand. Precies dát houdt innovatie levend.
Daarnaast biedt samenwerking toegang tot jong talent. We kunnen al vroeg investeren in toekomstige collega’s. En we kunnen laten zien dat techniek betekenis heeft: dat chemie niet draait om productie, maar om transformatie.
Van kennisdeling naar systeemverandering
De samenwerking tussen onderwijs en bedrijfsleven moet verder gaan dan stageplekken en projectopdrachten. We moeten elkaar zien als partners in vernieuwing. De uitdagingen waar we voor staan – van grondstoffenschaarste tot klimaatproblematiek – vragen om systeemverandering. Die verandering begint bij gezamenlijke kennisontwikkeling, bij wederzijdse nieuwsgierigheid en bij de bereidheid om écht samen op te trekken.
Onderwijs en bedrijfsleven zijn geen gescheiden werelden. Ze zijn als reactanten in een chemisch proces: pas als je ze samenbrengt, ontstaat er iets nieuws. Iets dat energie oplevert. Richting. Beweging. De toekomst vraagt geen formule op papier. Ze vraagt dat we de reactie starten.
Dit is een artikel van ARN, voor het originele artikel klik hier.